Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Ακροκόρινθος -Ο γίγαντας βράχος

Ακροκόρινθος -Ο γίγαντας βράχος

                                            






                                                      Ακροκόρινθος -Ο γίγαντας βράχος
 

                    Ένας πέτρινος γίγαντας ύψους 575 μέτρων στην είσοδο της Πελοποννήσου. Είναι το κάστρο με την παλιότερη-από το 7ο αιώνα π.Χ.- και τη μεγαλύτερη συνεχή κατοίκηση ως τα τέλη της Τουρκοκρατίας. Ο κολοσσιαίος βράχος θεωρείται από τα μεγαλύτερα φυσικά οχυρά της Ευρώπης
           Το κάστρο του Ακροκορίνθου βρίσκεται ΝΔ της αρχαίας Κορίνθου. Η συνολική περίμετρός των τειχών του  είναι  3.000 μ. Η στρατηγική του θέση, στην είσοδο της Πελοποννήσου, το καθιστούσε ιδιαίτερα σημαντικό. Αποτελούσε τη βασική γραμμή άμυνας για τους υπερασπιστές της Πελοποννήσου και βασικό εμπόδιο για τους επίδοξους κατακτητές της. Η θέα από τον Ακροκόρινθο φτάνει ως τον Παρνασσό και την Ναύπακτο. Περιλαμβάνει τα νησιά του Αργοσαρωνικού και την Μεγαρίδα και επιβλέπει τα νότια περάσματα προς την Αργολιδα επιβεβαιώνοντας την κορυφαία στρατηγική του θέση.
            Αποτελεί τυπικό δείγμα φρουριακής αρχιτεκτονικής και έχει χτιστεί σε επάλληλες οικοδομικές φάσεις μέσα στην πάροδο των αιώνων, καθώς υπήρξε η οχυρωμένη ακρόπολη της αρχαίας και στη συνέχεια κάστρο της μεσαιωνικής Κορίνθου. Οι μεγάλοι καλοπελεκημένοι δόμοι του αρχαίου ελληνικου τείχους ξεχωρίζουν από τις επόμενες μεσαιωνικές βενετσιάνικες και τουρκικές οικοδομικές φάσεις που χρησιμοποιούσαν μικρά λιθάρια. Τρεις επάλληλες αμυντικές σειρές τειχών με ισάριθμους πυλώνες οδηγούν στο εσωτερικό του κάστρου, συνολικής επιφάνειας 240.000 τετραγωνικών μέτρων, όπου υπάρχουν ερείπια κτισμάτων όλων των εποχών. Στη ΝΔ πλευρά του κάστρου κατά τα χρόνια της Φραγκοκρατίας ορθώθηκε διώροφος πύργος με περίβολο που δέχτηκε επεμβάσεις κατά την Οθωμανική περίοδο. Είχε μεγάλη  επάρκεια νερου και  μπορούσε να αντέξει σε πολιορκία, ακόμα κι όταν το υπόλοιπο κάστρο είχε καταληφθεί.  

Σέργιος και Ηράκλειος

Σέργιος και Ηράκλειος

    







                                Σέργιος και Ηράκλειος
                          … όταν η εκκλησία πρόσφερε την περιουσία της για την σωτηρία της Πόλης…


             Δυο μέρες και δυο νύχτες λεηλατούσαν οι βάρβαροι την περιοχή πέρα από τα τείχη.Την τρίτη φόρτωσαν σε κάρα τα λάφυρά τους και κίνησαν να φύγουν. Δυο μέρες και δυο νύχτες δεν έφυγε από τα τειχιά ο Ηράκλειος. Κοιτούσε, και μέσα του αντρειευότανε ο πόθος του να εκδικηθεί.

             Ήλθε κι ο Σέργιος και παρακολούθησε κι αυτός βουβός την λεηλασία και την καταστροφή, κι όταν είδε τους αιχμαλώτους που παίρναν το δρόμο για τη χώρα του Χαγάνου, τριγυρισμένους από πολεμιστές  που τους μαστίγωναν για να οδεύουν πιο γρήγορα, ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό κι ευχήθηκε:

             <<Κύριε, κάνε τούτη η συμφορά να είναι η τελευταία…>>

             Ύστερα, όταν μόνο ο κουρνιαχτός πρόδιδε το δρόμο που ακλουθούσανε οι Άβαροι, γύρισε στον Ηράκλειο:

              <<Αύγουστε>>, πνιγότανε η φωνή του από συγκίνηση,<< την υπόσχεση που σου έδωσα, το θησαυρό των εκκλησιών της Νέας Ρώμης, τον βάζω από τη στιγμή αυτή στη διάθεσή σου. Ελπίζω ο Θεός να μου συγχωρέσει την αμαρτία που κάνω αποψιλώνοντας τους οίκους του από τις προσφορές των πιστών. Είναι αναρίθμητα τα πλούτη που μαζεύονται αιώνες τώρα για την δόξα Του. Δικά σου τώρα, Αύγουστε, γιατί ξέρω πως θα τα χρησιμοποιήσεις για να κερδίσει ο Σωτήρας μας τα όσα έχασε από τους απίστους.>>.

Τα πετρομοναστήρια του Κοράματος --- Kαππαδοκία

Τα πετρομοναστήρια του Κοράματος --- Kαππαδοκία


                                                    Τα πετρομοναστήρια του Κοράματος
         Το λεγόμενο  <<Υπαίθριο Μουσείο>> του Goreme (Κόραμα) χαρακτηρίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Καππαδοκίας. Η κοιλάδα Κόραμα βρίσκεται στην επαρχία της Νεαπόλεως (Nevşehir) στην Καππαδοκία. Στη κοιλάδα των Κοράμων υπάρχει μεγάλος αριθμός λαξευτών Βυζαντινών εκκλησιών και μοναστηριών κι έτσι όλη η κοιλάδα έχει μετατραπεί σε υπαίθριο μουσείο.
       Στα πετρομονάστηρα και στους υπόσκαφους ναούς που συγκεντρώνονται γύρω από το πλάτωμα του μουσείου οι λαξευτές εφάρμοσαν στις σπηλιές κάθε γνωστό βυζαντινό αρχιτεκτονικό τύπο, βασισμένοι σε ένα νοητό σχέδιο. Τα τοιχώματα των σπηλαίων κοσμούνται με αγιογραφίες διαφόρων εποχών και νοοτροπιών. Αρχαϊκές,<<λαϊκές>> αλλά και <<εκλεπτυσμένες>> τοιχογραφίες που μιμούνται την τεχνοτροπία της Βασιλεύουσας, συνυπάρχουν με απλά γεωμετρικά σχήματα από την εποχή της εικονομαχίας.
         Η διαδρομή είναι εντυπωσιακή: ξεκίνημα από τη <<Μονή Καλογραιών>> που είναι ένας ψηλός διάτρητος βράχος, κατόπιν το παρεκκλήσι του Αγίου Βασιλείου, συνέχεια προχωρώντας μέσα από μια στοά φτάνουμε στη σταυρόσχημη εκκλησία του Μήλου του 11ου αιώνα με εντυπωσιακές αγιογραφίες. Πάνω από αυτή την εκκλησία υπάρχει το παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας που χρονολογείται από την εικονοκλαστική περίοδο (725-842). Μετά η <<Εκκλησία με τα Φίδια>> του 11ου αιώνα, αφιερωμένη στον Άγιο Ονούφριο.
       Το αριστούργημα της λαξευμένης σε βράχο αρχιτεκτονικής είναι η λεγόμενη Σκοτεινή εκκλησιά (karanlik kilise), το μοναστήρι της Αναλήψεως στη περιοχή Κόραμα (Goreme).Το μοναστηριακό αυτό συγκρότημα, είναι ένα από καλύτερα διατηρημένα βυζαντινά μνημεία στην Καππαδοκία. Ο πιο εντυπωσιακός ναός του συγκροτήματος είναι η περίφημη <<Σκοτεινή Εκκλησία>> με τις καλύτερα διατηρημένες τοιχογραφίες σε όλη την Καππαδοκία.

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Τι χρώμα είχε η Αγία Σοφία στο Βυζάντιο;

 Τι χρώμα είχε η Αγία Σοφία στο Βυζάντιο;


yiorgosthalassis.blogspot.com
Το σημερινό χρώμα της Αγιάς Σοφιάς είναι αυτό, που είχε στο Βυζάντιο;
Κάνοντας ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο το Έκτακτο Παράρτημα έψαξε και βρήκε άγνωστες φωτογραφίες της Αγιάς Σοφιάς από την σκοτεινή εποχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, τότε που η Μεγάλη Εκκλησία του Γένους μας μαγαριζόταν ως τζαμί.
Ταξιδεύοντας ακόμα πιο παλιά και φτάνοντας στην επική εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, "είδαμε" μέσα από πολύτιμες πληροφορίες, που εκμαιεύσαμε, το αρχικό Ρωμαίικο χρώμα.

Το καλύτερο κείμενο που γράφτηκε για το Βυζάντιο και τον Παλαιολόγο.

 Το καλύτερο κείμενο που γράφτηκε για το Βυζάντιο και τον Παλαιολόγο.


yiorgosthalassis.blogspot.com

του Κ.Κυριαζή.
ΚΑΘΕΤΙ που γεννιέται είναι γραμμένο να πεθαίνει... Άνθρωποι και αυτοκρατορίες ακολουθούν πιστά μέσα στους αιώνες την ίδια πάντα γραμμή. Άλλοι άνθρωποι έζησαν ταπεινά, άλλοι πλούσια, άλλοι μεγαλούργησαν και άλλοι έσβησαν χωρίς να αφήσουν πίσω τους ούτε μια πράξη που να την θυμούνται όσοι τους ακολούθησαν. Με τις αυτοκρατορίες συμβαίνει το ίδιο, μεγάλωσαν, ανδρώθηκαν, κατέκτησαν χώρες και λαούς, και χάθηκαν. Μερικές κράτησαν αιώνες, άλλες λίγα χρόνια μοναχά. Μερικές φώτισαν σαν λαμπρό μετέωρο τον κόσμο και μερικές έκαναν τους λαούς να αναπνεύσουν, όταν πέθαναν εκείνοι που τις δημιούργησαν.

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Η Βυζαντινή γυναίκα και ο έρωτας

Η Βυζαντινή γυναίκα και ο έρωτας

 
 
 

 

Ζεύγος εραστών σε κήπο. Εφυαλωμένο πιάτο (αρχές 13ου αι.) από την

Κόρινθο. Κόρινθος, Αρχαιολογικό Μουσείο.
 
 
                          Κοντά σου τη φωτιά του πάθους πώς θ' αντέξω;
                         Μόνο ένα φάρμακο για αυτή τη δίψα ξέρω.
                      Τον έρωτα, έρωτας πιο φλογερός τον σβήνει.
                                                       
                                                     Ιωάννης Γεωμέτρης, βυζαντινός ποιητής

Bυζαντινά καστροχώρια - Όλυμπος, Κάρπαθος

Bυζαντινά καστροχώρια - Όλυμπος, Κάρπαθος


 
 
 
 
             Kάρπαθος --  O Χριστιανισμός φαίνεται πως εισήχθηκε νωρίς στο νησί και η Kαρπαθιακή Εκκλησία βρισκόταν σε μεγάλη ακμή και το νησί σε οικονομική και πολιτιστική άνθηση. Tα πλούσια κατάλοιπα σχετικών μνημείων (βασιλικές κ.ά.) είναι μάρτυρες αυτής της εποχής και εντυπωσιάζουν.
 Η ακμή των αιώνων αυτών που κράτησε μέχρι τον 7ο αι. μ.X., διακόπτεται από τις επιθέσεις και καταστροφές που υπέστησαν τα νησιά  από επιδρομές των Περσών (620 μ.X.), Σαρακηνών, Αράβων (624 μ.X.).

Η στέψη του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας -- Κάρολου Ντηλ

Η στέψη του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας -- Κάρολου Ντηλ

 
 
 
 
             Tη στιγμή που ο αυτοκράτορας συνάντησε  τη θεοδώρα, κατά το 522 χωρίς αμφιβολία, ο μελλοντικός αυτοκράτορας ήταν ένα άντρας τριάντα οχτώ με σαράντα χρονών. Με το φωτεινό και ανθηρό δέρμα του, τα μπουκλωτά του μαλλιά και το λεπτό του μουστάκι που άρχιζε πια να γκριζάρει, τη φινετσάτη και αεράτη κορμοστασιά του, είχε εξαιρετικά ωραία εμφάνιση: οι τρόποι του, η ευχάριστη ομιλία του, η απλή και καταδεχτική του χάρη, τον έκαναν συμπαθητικό κι ελκυστικό. Ήταν καλοαναθρεμμένος και  πολύ πλούσιος και χάρη στις δολοπλοκίες που είχαν ανεβάσει το θείο του Ιουστίνο στο θρόνο, είχε αποβεί ένα από τα σπουδαιότερα πρόσωπα του κράτους. Τιμημένος με τους τίτλους του κόμη και του πατρίκιου, επικεφαλής και διοικητής των στρατευμάτων που αποτελούσαν τη φρουρά της Κωνσταντινούπολης, είχε μόλις λάβει με πρωτόφαντη αίγλη το αξίωμα του Υπάτου, και κάθε μέρα η εύνοια του θείου του αυτοκράτορα, τον έφερνε πιο κοντά στο θρόνο. Για τη Θεοδώρα, θα ήταν μια θαυμάσια κατάχτηση.

Βυζαντινή Καστοριά και << Αλεξιάδα >>

Βυζαντινή Καστοριά και << Αλεξιάδα >>

         H υδάτινη πόλη που πλαγιάζει νωχελικά κοντά στη λίμνη, ξεχωρίζει, γοητεύει και συναρπάζει. Είναι γνωστή παντού για τις βιοτεχνίες γουναρικών, τα  περίφημα αρχοντικά της, τα βυζαντινά της μνημεία.H Kαστοριά, με τις 70 και πλέον εκκλησίες, είναι «ζωντανό  μουσείο». H μόνη πόλη στην Eλλάδα που σώζει αδιάλειπτη τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή μνήμη. Oι εκκλησίες, η μνημειακή   ζωγραφική, οι φορητές εικόνες και τα αρχοντικά, μάρτυρες ενός σπουδαίου παρελθοντος  που συνιστά ένα σύνολο ζωής, τέχνης και πολιτισμού χιλίων και πλέον χρόνων.

Ο θάνατος του Ρωμανού Διογένη

Ο θάνατος του Ρωμανού Διογένη

              Κατά την επιστροφή του μετά τη μάχη στο Μαντζικέρτ (1071), ο Ρωμανός Διογένης  δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Δοκίμασε να ανακαταλάβει το θρόνο του αλλά ηττήθηκε στη μάχη της Αμάσειας από τον ιδιωτικό στρατό του Ιωάννη Δούκα και λίγους μήνες μετά παραδόθηκε στον Ανδρόνικο Δούκα. Συνελήφθη, τυφλώθηκε με βάναυσο τρόπο, εξορίστηκε στην Πρώτη της Προποντίδας και τελικά πέθανε λίγο αργότερα, στις 4 Αυγούστου του 1072.

Ρωμανός Δ' Διογένης

Ρωμανός Δ' Διογένης

Ο Ρωμανός Διογένης και η σύζυγός του Ευδοκία σε πλάκα από ελεφαντόδοντο
Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο Ρωμανός Δ' Διογένης έμεινε στο θρόνο από το 1068 ως το 1071.
Μετά το θάνατο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ι' Δούκα, η νεαρή χήρα του Ευδοκία, αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί, παρά τον όρκο της στον άντρα της λίγο πριν πεθάνει να μην ξαναπαντρευτεί ποτέ. Σύντομα κατόρθωσε να πείσει τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως να την απαλλάξει από τη δέσμευσή της, ενώ ταυτόχρονα επιλέγει ως νέο της σύζυγο έναν ευγενή απόγονο στρατιωτικής οικογένειας από την Καππαδοκία, γενναίο και ικανό στρατηλάτη, ταυτόχρονα όμως ισχυρογνώμονα και συχνά βίαιο, το Ρωμανό Δ’ Διογένη. Φαίνεται ότι βασικό κριτήριο στην επιλογή του Ρωμανού από την Ευδοκία ήταν όχι μόνο η προσωπικότητα του Ρωμανού, αλλά και η συναίσθηση από πλευράς της του κινδύνου που αντιμετώπιζε το κράτος υπό την απειλή των εξωτερικών εχθρών του και τη διάλυση του στρατού.

Ρωμανός Δ΄ Διογένης - ο άδολος πατριώτης

Ρωμανός Δ΄ Διογένης - ο άδολος πατριώτης

Oι στρατιωτικές προετοιμασίες του Ρωμανού καί η φήμη γιά τήν ανδρεία του, έπεισαν τόν Αλπ Αρσλάν ότι δέν θά ήταν συνετό νά αναμετρηθεί μέ τόν αυτοκρατορικό στρατό σέ μάχη εκ παρατάξεως, γι' αυτό οπισθοχώρησε πρός τό εσωτερικό της Ιβηρίας. Έδωσε όμως εντολή σέ δύο μοίρες ιππικού νά εφορμούν σέ κατάλληλες περιστάσεις πρός τό εσωτερικό της μικρασιατικής ενδοχώρας καί σέ συνδυασμό μέ τούς Σαρακηνούς, νά προκαλούν σύγχυση στόν αργοκίνητο Ελληνικό στρατό. Βλέποντας ο Βασιλέας τήν απροθυμία του σουλτάνου γιά μάχη, κατευθύνθηκε πρός τήν ορεινή περιοχή του θέματος του Λυκανδού της Καππαδοκίας, ώστε νά αναπαύσει τό στράτευμα κατά τούς θερινούς μήνες καί νά εκστρατεύσει από εκεί κατά των Σελτζούκων της περιοχής του Χαλεπίου πού ερήμωναν τήν Κιλικία καί τήν Βόρεια Συρία. 

Ρωμανός Δ’ Διογένης & η μάχη του Μαντζικέρτ….ο προδομένος Αυτοκράτωρ

Ρωμανός Δ’ Διογένης & η μάχη του Μαντζικέρτ….ο προδομένος Αυτοκράτωρ

Αναρτήθηκε από τον/την exomatiakaivlepo στο Αυγούστου 26, 2012
Την πρωτοχρονιά του 1068 ο 45χρονος Ρωμανός Διογένης εστέφθη Αυτοκράτωρ Ρωμαίων, ονειροπολώντας
να αναβιώσει τη δόξα και τη χαμένη δύναμη της Αυτοκρατορίας, σχεδιάζοντας να απαλλάξει τα Θέματα (επαρχίες) της Μικράς Ασίας από τις επιδρομές των Σελτζούκων Τούρκων, χωρίς να διαθέτει τα αξιόμαχα φουσάτα των προηγούμενων Στρατηγών –Αυτοκρατόρων, ή την υποστήριξη των πολιτικών της Βασιλεύουσας, οι οποίοι διέκοψαν απρόθυμα την ηθική και υλική καταστροφή του στρατού και του κράτους για να τον εκθρονίσουν.
Ο προηγούμενος Αυτοκράτωρ, Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας, είχε πεθάνει σε προχωρημένη ηλικία στις 21 Μαΐου 1067, αφήνοντας ως ανήλικο διάδοχο, τον γιό του Μιχαήλ και την 30χρονη όμορφη σύζυγό του Ευδοκία Μακρεμβολίτισα, η οποία ασκούσε την αντιβασιλεία προς χάριν του γιού της.

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΙΚΟΝ ΜΙΣΟΣ ΔΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΙΚΟΝ ΜΙΣΟΣ ΔΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΙΚΟΝ ΜΙΣΟΣ ΔΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ
Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Στόν ἰδεολογικό ὁρίζοντα τῶν συγχρόνων ἀρχαιολατρῶν διαπιστώνει κάποιος τό ρῆγμα, πού προκαλοῦν στήν ἑνότητα τῆς ἱστορικῆς πορείας τοῦ γένους. Βλέπουμε μιά συνεχῆ καί μόνιμη προσπάθεια νά ἀπαξιωθεῖ συνολικά τό κεφάλαιο ἐκεῖνο τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας πού ἀφορᾶ στή περίοδο τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας στά πλαίσια μιᾶς εὐρύτερης ἰδεολογικῆς στόχευσής τους. Το χριστιανικό Βυζάντιο χαρακτηρίζεται ὡς «καταστροφέας» τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.

Στά ἴδια πλαίσια καί γιά λόγους ἰδεολογικῶν σκοπιμοτήτων, ὅλη ἡ ἱστορική περίοδος, τῆς βυζαντινῆς χριστιανικῆς